نقش فضای عمومی در شکل گیری شهرِ شهروندمدار (مطالعه موردی: پارک شفق محله یوسف آباد تهران)

شهرها پیش از آنکه پدیده­هایی مهندسی باشند، پدیده­هایی اجتماعی هستند؛ که در نتیجه روابط فضاهای عمومی نشان می دهند. فضاهای عمومی از طریق فراهم کردن بستری برای مشارکت، سرزندگی، هویت و حس تعلق، شهروندی، گذران اوقات فراغت و... سبب شگل گیری، شهری می­شوند که ما از آن به نام شهر شهروندمدار یادمی کنیم. درواقع شهرِ شهروندمدار، شهری است متعلق به شهروندان که تجربه با هم و در کنار هم بودن را به ساکنین خود می­دهد که درنتیجه آن هیچ لحظه­ای شبیه لحظه­ی قبل یا بعد نیست و ساکنین زمان­های متفاوتی را در فضا تجربه خواهند کرد. بنابراین مهم­ترین بعد اجتماعی در شهرها، شهروندان و مهم­ترین بعد کالبدی و فیزیکی در شهرها فضاهای عمومی هستند. هدف این پژوهش پی بردن به نقش فضای عمومی در شکل­گیری شهر شهروندمدار از طریق شهروندی، سرزندگی، حس تعلق و هویت، مشارکت و تعامل، گذران اوقات فراغت، در شهر است. حجم نمونه از طریق فرمول کوکران با سطح اطمینان 95 درصد 120 تن تعیین و داده­های مورد استفاده در این پژوهش به صورت کیفی و از طریق پرسشنامه از ساکنین محله یوسف آباد که در پارک شفق حضور داشتند جمع آوری شده است. با تحلیل داده­ها با استفاده از آزمون پیرسون و رگرسیون نرم افزارspss نتیجه­گیری شد که فضاهای عمومی می­توانند بستر لازم برای شکل گیری شهرِ شهروندمدار را فراهم کنند.